Η δραματική αφύπνιση της Κολήν Μάρσαλ

Γνωρίζω την Κολήν Μάρσαλ εδώ και κάποια χρόνια – περίπου από το 2005 ή 2006 – έχοντας ανταλλάξει μαζί της στο διάστημα αυτό σκέψεις και πληροφορίες, που σχετίζονται με την μεγάλη, την οικουμενική υπόθεση της Ανέλιξης. Πρόσφατα η Κολήν δημοσίευσε το παρακάτω αυτοβιογραφικό κείμενό της, το οποίο βρήκα ενδιαφέρον και ζήτησα την άδειά της να το μεταφράσω και να το αναρτήσω για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό.

Εξάγγελος Της Νέας Εποχής

Ιούνιος 2013

* * * * * * * * * * *

Χαιρετισμούς από την Γαλαξιακή Καρδιά…

Το Διαδικτυακό Σεμινάριο του Απριλίου αφορά στην Ιερή Γεωμετρία. Αυτό μου θύμισε μια δημοσιογραφική καταχώρηση που έγραψα πριν πολλά χρόνια για ένα περιοδικό. Ήταν σχετική με τη «δραματική αφύπνισή μου». Οι άνθρωποι συχνά αναφέρουν τις ραγδαίες πνευματικές αφυπνίσεις ως δραματικές (π.χ.: ένα ξαφνικό γεγονός ή μια περίσταση, συναρπαστική ή γεμάτη συγκίνηση ή ενέργεια). Και η δική μου δραματική αφύπνιση άρχισε εξ ολοκλήρου με την Ιερή Γεωμετρία.

Μοιράζομαι την ιστορία μου μαζί σας επειδή πολλοί άνθρωποι ρωτούν, πώς μπορούμε να προετοιμάσουμε επτά δισεκατομμύρια ανθρώπους για την Ανέλιξη. Είμαι εδώ για να σας πω, πως αν δεν έχετε λάβει τα ψιθυρίσματα από το Πνεύμα για να αφυπνιστείτε, ο Ανώτερος Εαυτός σας έχει έναν τρόπο να σας πληροφορήσει, όταν ο χρόνος σας θα έχει φθάσει. Ο καθένας προορίζεται (είναι θέμα συμβολαίου ζωής) να αφυπνιστεί. Αυτός είναι ο λόγος που ήρθε στη Γη αυτόν τον καιρό – για να βιώσει αυτή την άνευ προηγουμένου Ανέλιξη. Ο Ουρανός μας περιλούζει με κώδικες Φωτός (Ιερή Γεωμετρία) για να μας βοηθήσει να προετοιμαστούμε για την Ανέλιξή μας. Όσο περισσότερο κατανοούμε πώς να ιππεύσουμε τα κύματα της Ανέλιξης, τόσο περισσότερη χάρη θα έχει η διαδρομή.

Η ιστορία μου είναι λίγο μεγάλη, αλλά νομίζω ότι θα την απολαύσετε, γιατί δείχνει τι είναι δυνατό να συμβεί σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Έφτασα από ανίδεη να διαθέτω πνευματική γνώση σε λιγότερο από έξι μήνες. Υποψιάζομαι ότι σήμερα πολλοί άνθρωποι βιώνουν τη δική τους «δραματική αφύπνιση» και θα κοιτάξουν προς εμάς για καθοδήγηση.

Η δραματική αφύπνισή μου

Της Κολήν Μάρσαλ

http://www.paoweb.com/ghwakeup.htm

Πίσω στο 1993, το έτος που αφυπνίστηκα, δούλευα σε μια μεγάλη εταιρία της Σίλικον Βάλεϋ. Κάθε μέρα πήγαινα στη δουλειά φορώντας ψηλοτάκουνα παπούτσια, με βαμμένα νύχια σε χέρια και πόδια και με τέλεια περιποιημένα μαλλιά. Το αναγνωστικό υλικό μου περιοριζόταν στο περιοδικό Κοσμοπόλιταν. Ήμουν ένας καλός άνθρωπος, που μεταχειριζόταν τους συνανθρώπους του με σεβασμό και ευγένεια. Ωστόσο, δεν ήμουν πνευματικά αφυπνισμένη ή, όπως πολλοί λένε, «στην πνευματική ατραπό μου».

Γύρω στον Ιούνιο του 1993, μετά από τη λήξη μιας σχέσης δυο ετών, έπιασα τον εαυτό μου να ξυπνάει ένα πρωί Σαββάτου με μια πολύ σαφή φωνή στο κεφάλι μου να λέει, «Πήγαινε σε ένα βιβλιοπωλείο με βιβλία μεταφυσικής». Η φωνή ήταν μαλακή και εξαιρετικά οικεία. «Τι παράξενο, θα πρέπει να βγαίνω από όνειρο». Αγνόησα το μήνυμα και ξεκίνησα για τη συνηθισμένη ρουτίνα μου.

Ξυπνώντας το επόμενο Σάββατο, άκουσα την ίδια φωνή. Αυτή τη φορά δυνατή και καθαρή, «ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΕ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ!» ! Ήμουν σίγουρη πως δεν ονειρευόμουν αυτή τη φορά. Αναρωτήθηκα τι να σημαίνουν όλα αυτά. Έψαξα με το μυαλό μου για τη θέση ενός βιβλιοπωλείου με βιβλία μεταφυσικής και μπήκα στη διαδικασία μιας επίσκεψης εκεί.

Μόλις μπήκα στο κατάστημα, παρατήρησα δύο γυναίκες που συνομιλούσαν. Σταμάτησαν να μιλούν και με χαιρέτησαν. Χαμογέλασα συνεσταλμένα, μη θέλοντας να εμπλακώ στη συζήτηση, γιατί πραγματικά δεν ήξερα γιατί βρισκόμουν σ’ αυτό το κατάστημα. Άρχισα να κοιτάζω τους τίτλους των βιβλίων. Δεν μου έκαναν αίσθηση. Ήταν σαν να ήσαν γραμμένοι σε μια ξένη γλώσσα. Άγνωστες λέξεις όπως Πλειάδειοι, Αρκτούριοι, Ατλαντίδα, Λεμουρία, Μου, Κλειδιά του Ενώχ, Γκρίζοι, Ρέικι, Τάντρα, Γουίκαν στροβιλίζονταν γύρω από το κεφάλι μου, καθώς έψαχνα στο μυαλό μου για μια αναφορά, με βάση την οποία θα μπορούσαν να μου κάνουν αίσθηση... όλα αυτά ή κάτι απ’ αυτά.

Μία από τις γυναίκες στο κατάστημα ήταν συνιδιοκτήτης και η άλλη γυναίκα, η Μπάρμπαρα Λάιτ, ήταν εκεί για να αναρτήσει το φυλλάδιό της για ένα σεμινάριο σχετικό με το δημοφιλές τότε βιβλίο της Κλαρίσσα Πίνκολα Έστες, «Γυναίκες Που Συναγελάζονται Με Λύκους». Αυτή μου έδωσε ένα φυλλάδιο και ένα αντίτυπο του βιβλίου. Επί τέλους, κάτι με το οποίο θα μπορούσα να απασχολήσω το μυαλό μου. Ήμουν πάντα θετική συναισθηματικά με τις παραδόσεις των αυτοχθόνων της Αμερικής. Με προσκάλεσε να παρακολουθήσω το σεμινάριό της. Πήρα το φυλλάδιο και βιαστικά έφυγα από το κατάστημα.

Η επόμενη Δευτέρα ήταν η πρώτη μέρα του σεμιναρίου. Ήμουν αιχμαλωτισμένη από την προσωπική πρόσκληση της Μπάρμπαρα και είχα κατηγορηματικά αποφασίσει να πάω. Βρήκα την Μπάρμπαρα Λάιτ παράξενα οικεία, αλλά ήμουν και λίγο σαστισμένη από τη δύναμή της. Τα πάντα επάνω της ήσαν εξωτικά: τα υπερυψωμένα ζυγωματικά της, τα άγρια, μακριά, σκούρα μαλλιά της, τα γεμάτα επίγνωση μάτια της, ο τρόπος που ήταν ντυμένη, η ευγένεια του πνεύματός της, μαζί με το μένος της θηλυκής φύσης της. Ποτέ δεν είχα γνωρίσει καμία σαν αυτήν.

Διαπιστώθηκε, ότι εγώ και μια άλλη γυναίκα, η Μαρία, ήμασταν τα μόνα αναμενόμενα πρόσωπα στο σεμινάριο. Η Παμ, η ιδιοκτήτρια του καταστήματος, αποφάσισε να συμμετάσχει κι αυτή στην έναρξη του σεμιναρίου. Η Μπάρμπαρα μας ζήτησε να σκεφτούμε τι συνέβαινε στη ζωή μας εκείνη την εβδομάδα. Στη συνέχεια μας έδωσε οδηγία να ζητήσουμε καθοδήγηση από το πνεύμα του βιβλίου, «Γυναίκες Που Συναγελάζονται Με Λύκους». Θα ανοίγαμε το βιβλίο με εμπιστοσύνη στα δάχτυλά μας, ότι εκείνα ξέρουν ποια σελίδα περιέχει το πιο κατάλληλο μήνυμα, που να ανταποκρίνεται στις ατομικές ανάγκες μας. Αμέσως καταλήφθηκα από φόβο, ότι δεν θα το κάνω σωστά. Φοβόμουν ότι αυτό δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει για μένα.

Προσπαθώντας να κρύψω τις ανασφάλειές μου, άνοιξα το βιβλίο. Διάβασα τη σελίδα. Χριστέ μου! Το μήνυμα ήταν ακριβώς για ό,τι συνέβαινε στη ζωή μου εκείνο τον καιρό. Ήμουν κατάπληκτη. Στη συνέχεια ήταν η σειρά της Μαρίας Λουίζας. Εκείνη ήταν εξοικειωμένη με αυτό το τελετουργικό και το κομμάτι που διάβασε της έφερε δάκρυα, τόσο ήταν σημαδιακό. Η τεχνική αυτή έγινε ένα στήριγμα της πνευματικής πρακτικής μου.

Η Μπάρμπαρα διάβασε ένα απόσπασμα από το βιβλίο, για να το συζητήσουμε. Μας έδωσε οδηγία να αναρωτηθούμε, «Τι έχει συμβεί με την φωνή της ψυχής μας; Σε τι κατάσταση βρίσκεται η σχέση μας με τον ενστικτώδη εαυτό μας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που τρέξαμε ελεύθερες;» Θυμάμαι ότι στη στιγμή ένιωσα κενή, μισοπεθαμένη. Ήταν σαν να ήμουν ένα ρομπότ, που κινείται μέσα στη ζωή, χωρίς ένα δεσμό καρδιάς με τον κόσμο γύρω μου. Πού είχε πάει το πάθος μου για τη ζωή; Η Μπάρμπαρα μου είπε ότι ήμουν στην έρημο. Η συνειδητοποίηση θα ήταν το πρώτο κλειδί για την επιστροφή στον αληθινό εαυτό μου. Ανά πάσα στιγμή μπορούσα να επιλέξω να ανακτήσω την «Άγρια Γυναίκα» μου.

Οι παραβολές στο βιβλίο συνθέτουν την όλη διαδικασία για το φτάσιμο μιας γυναίκας στην πληρότητα των ενστικτωδών, άγριων αισθήσεών της. Μέσα μας υπάρχουν τα ψυχικά οστά μιας Άγριας Γυναίκας. Μέσα μας υπάρχει το δυναμικό, να ενσαρκώσουμε και πάλι το πλήρες Ον, που ήμασταν κάποτε. Μέσα μας υπάρχουν τα οστά για να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο μας. Μπορούμε να μάθουμε να τραγουδάμε ξανά. Μπορούμε να μάθουμε να είμαστε και πάλι ελεύθερες.

Στο κλείσιμο της βραδιάς, η Μπάρμπαρα χαμήλωσε τα φώτα, μας είπε να ανάψουμε η καθεμία από εμάς ένα κερί, δηλώνοντας φωναχτά την πρόθεσή μας για την επόμενη εβδομάδα. Αχ, όχι, πάλι τα ίδια. Τι εννοεί όταν λέει πρόθεση. Το μυαλό μου βρισκόταν σε χάος στην προσπάθειά μου να καταλάβω τι ήταν κατάλληλο να πω. Ήταν πολύ οδυνηρό, γιατί δεν ήθελα να «δείχνω» ηλίθια. Με κάποιο τρόπο κάπως τα βόλεψα. Ύστερα, η Μπάρμπαρα μας παρότρυνε να ουρλιάξουμε σαν λύκαινες. Οι τρεις γυναίκες άρχισαν να ουρλιάζουν δυνατά και με πάθος. Πού είχα μπλέξει; Ένα μέρος του εαυτού μου ήθελε να το βάλει στα πόδια, ενώ ένα άλλο μέρος ήταν εντυπωσιασμένο με αυτές τις γυναίκες και την ελευθερία με την οποία ούρλιαζαν. Μόλις προσπάθησα να κάνω ένα ουρλιαχτό, άρχισα να βήχω. Στο τέλος, κατάφερα να βγάλω ένα αρκετά καλό ουρλιαχτό και στη συνέχεια άρχισα πάλι ένα βήχα, που δεν μπορούσα να ελέγξω. Καυτά δάκρυα έτρεχαν στα ξεπλυμένα μάγουλά μου. Ο βήχας μου δεν πτόησε τις γυναίκες – συνέχισαν τα ουρλιαχτά τους. Όταν έπαψαν να ουρλιάζουν, ξέσπασαν σε ένα γέλιο ξεκαρδιστικό. Δεν είχα ξαναδεί γυναίκες να γελούν έτσι για πολύν καιρό, ίσως από τότε που ήμουν στο γυμνάσιο. Ήταν μεταδοτικό και άρχισα κι εγώ να γελάω μαζί τους με ένα ασυγκράτητο γέλιο. Ήταν τόσο απελευθερωτικό! Ήταν οργασμικό!

Η Μπάρμπαρα μου εξήγησε τότε, ότι ήταν εντελώς φυσικό που με έπιασε βήχας. Αυτό οφειλόταν απλά στο τσάκρα του λαιμού μου, που ήταν μπλοκαρισμένο. Τι σήμαινε αυτό; Ήμουν αρχάρια. Είχα ακούσει περί τσάκρας πριν και ήξερα ότι ήσαν ενεργειακά κέντρα, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήξερα τι σημαίνει αυτό. Η Μπάρμπαρα είπε ότι ήταν σύνηθες για τις γυναίκες να έχουν μπλοκάρει το τσάκρα του λαιμού. Ιστορικά οι γυναίκες έχουν βασανιστεί, ακόμη και θανατωθεί για την έκφραση της γνώμης τους. Ναι, μπορούσα να δω γιατί έβηξα, ήμουν ενεργειακά μπλοκαρισμένη από τα χρόνια της καταπίεσης της παιδικής ηλικίας.

Συνέχισα να πηγαίνω στο σεμινάριο κάθε Δευτέρα βράδυ. Μετά από περίπου τέσσερις εβδομάδες, η Μπάρμπαρα μου είπε ότι ήμουν έτοιμη να παρακολουθήσω την ομάδα της του διαλογισμού, το βράδυ της Τρίτης. Ωραία, άραγε τι άλλο με περιμένει τώρα;

Το βράδυ της Τρίτης έφτασε. Όταν μπήκα στο σπίτι της Μπάρμπαρα, με καλωσόρισαν  δώδεκα άνδρες και γυναίκες (κατά το πλείστον γυναίκες). Η Μαρία παρατήρησε ότι ήμουν το δέκατο τρίτο άτομο. Ω, ένας σπουδαίος αριθμός – έξοχα. Όλοι χαμογέλασαν σε αναγνώριση. Σκέφτηκα, το δεκατρία δεν είναι ένας γρουσούζικος αριθμός; Έχω τόσα πολλά να μάθω.

Συγκεντρωθήκαμε σε έναν κύκλο για να ανάψουμε τα κεριά των προθέσεών μας. Εδώ είμαστε πάλι – πανικός. Άκουγα με μεγάλη προσοχή, καθώς οι άλλοι πριν από εμένα δήλωναν τις προθέσεις τους. Κάποιες ήσαν για την προσωπική τους ζωή, όπως για την άσκηση περισσότερης υπομονής με το σύζυγό τους, ενώ άλλες προθέσεις ήσαν πιο καθολικού χαρακτήρα, όπως για την παγκόσμια ειρήνη. Ήρθε η σειρά μου. Μόλις άναψα το κερί και άρχισα να μιλάω, ο λαιμός μου έκλεισε και άρχισα να βήχω, έτσι που το κερί μου έσβησε. Προσπάθησε ξανά! Τα ίδια αποτελέσματα. Η Μπάρμπαρα με συμβούλεψε να κλείσω τα μάτια μου και να μιλήσω από την καρδιά μου. Ό,τι πεις θα είναι τέλειο. Εμπιστεύσου την εσωτερική σου καθοδήγηση. Η στοργική της διαβεβαίωση ηρέμησε τα νεύρα μου και με κάποιο τρόπο έδιωξε τους φόβους μου.

Πήρα μια βαθιά ανάσα. Θυμήθηκα κάτι που έμαθα στη δεκαετία του ‘80, ενώ βρισκόμουν σε θεραπεία για Ενήλικα Παιδιά Αλκοολικών. Κοίταξε σ’ ένα καθρέφτη και πες, «Κολήν, σ’ αγαπώ και σε αποδέχομαι ακριβώς όπως είσαι». Εντάξει. Πήρα άλλη μια ανάσα και από κάπου βαθιά μέσα στην καρδιά μου και όχι το κεφάλι μου, δήλωσα την πρόθεσή μου. Έλαβα ζεστά χαμόγελα από όλους τους νέους φίλους μου. Ένιωσα να με αποδέχονται και να με βλέπουν απλά σαν Κολήν.

Και σαν να μην είχα ανοιχτεί αρκετά για ένα βράδυ, τώρα η Μπάρμπαρα ετοιμαζόταν να μας εισαγάγει σε ένα καθοδηγούμενο διαλογισμό. Όλοι πήραν μια άνετη στάση και έκλεισαν τα μάτια τους. Η Μπάρμπαρα μας υπέδειξε να πάρουμε τρεις βαθιές, χαλαρωτικές ανάσες. Στη συνέχεια θα ψέλναμε τρεις φορές και εναρμονισμένα την ιερή λέξη "OM". Να τολμήσω να συμμετάσχω στην ψαλμωδία και να διακινδυνεύσω άλλον ένα ταπεινωτικό βήχα; Αποφάσισα να ψάλλω απαλά. Ανακουφίστηκα όταν το τσάκρα του λαιμού μου συνεργάστηκε.

Μερικές εβδομάδες αργότερα, η Μπάρμπαρα προσφέρθηκε να μου διδάξει Ρέικι, μια φυσική μέθοδο θεραπείας. Ρέικι είναι ένας ιαπωνικός όρος, που σημαίνει «συμπαντική ζωτική ενέργεια» – η ενέργεια που ζει σε όλη την πλάση, που είναι σύμφυτη σε όλα τα έμβια όντα και τα τρέφει και τα κρατά στη ζωή. Το Ρέικι επαναφέρει σε ισορροπία τα λεπτοφυή σώματα και τα τσάκρας. Όταν τα λεπτοφυή σώματα και τα τσάκρας δεν είναι ευθυγραμμισμένα, μπλοκάρουν την εισερχόμενη συμπαντική δύναμη ζωής μέσα στο σύστημα του ανθρώπου, δημιουργώντας «ασθένεια». Μόλις ευθυγραμμιστούν, η ενέργεια ρέει ελεύθερα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια υγιή καθολικότητα σε όλα τα επίπεδα – το σωματικό, το συναισθηματικό, το ψυχικό και το πνευματικό.

Κανονίσαμε μια τιμή που θα μπορούσα να αντέξω οικονομικά και ορίσαμε μια ημερομηνία. Το Πνεύμα της έλεγε ότι ήμουν σε διαδικασία ταχύρυθμης εκπαίδευσης. Είχε πάρει εντολή από τους πνευματικούς οδηγούς της να μου διδάξει Ρέικι 1 και 2 μαζί. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη. Έμοιαζε να είναι σωστό και φυσικό. Τώρα έχω μάθει, ότι υπήρξα ιέρεια της θεραπείας σε προηγούμενες ζωές. Μόλις άρχισα να μαθαίνω για τα τσάκρας, μου ήρθε μια ροή πληροφόρησης, ξυπνώντας την κυτταρική μνήμη μου για τα τσάκρας, την ισορροπία, την ενέργεια, τις δονήσεις, τη συχνότητα, τον μαγνητισμό, το χρώμα, την συμπαντική ενέργεια, κλπ. Μπήκα στο Ρέικι, όπως τα ψάρια στο νερό.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, πήγα στης Μπάρμπαρα, περιμένοντας τη συνηθισμένη μας συνεδρία διαλογισμού. Προς έκπληξή μου, αυτό το βράδυ η Μπάρμπαρα είχε προσκαλέσει περίπου σαράντα ανθρώπους, να έρθουν για να ακούσουν τον Σέλνταν Νάιντλ. Αυτός είναι ένας εκπρόσωπος της Γαλαξιακής Ομοσπονδίας του Φωτός. Οι δικοί του γαλαξιακοί οδηγοί μετέδιδαν πληροφορίες για την προετοιμασία της ανθρωπότητας για τη μαζική επαφή με τους γαλαξιακούς γείτονές μας.

Ώπα!... Τώρα πού πάω να χωθώ; Ναι, πίστευα ότι τα UFO υπήρχαν και ότι πρέπει να υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες, αλλά δεν γνώριζα κανέναν που να συνομιλεί πραγματικά με εξωγήινους. Έχω εμπιστοσύνη στη Μπάρμπαρα, γι' αυτό θα ακούσω με ανοιχτά μυαλό και καρδιά.

Ο Σέλνταν και η Μίριαμ, η σύζυγός του εκείνη την εποχή, στέκονταν με σεμνότητα μπροστά στην ομάδα. Ο Σέλνταν συστήθηκε γνωστοποιώντας στην ομάδα πώς έφτασε να παίρνει τις πληροφορίες. Από τότε που ήταν μικρό παιδί, επισκέφτηκε διαστημικά σκάφη και δέχθηκε καθοδήγηση από τους γαλαξιακούς γείτονές μας, ιδιαίτερα τους  Σείριους. Μας είπε ότι το ηλιακό μας σύστημα πλημμυρίζεται από ένα υπερδιαστασιακό Φως. Αυτό το υπερδιαστασιακό Φως μετασχηματίζει το DNA μας και το σύστημα των τσάκρας. Είναι το όχημα για την αποκατάστασή μας στην πλήρη συνείδηση. Θα ανυψωθούμε σε μια υψηλότερη διάσταση, μαζί με τον πλανήτη μας και ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα.

Περίπου στα μισά της παρουσίασής του, κάτι παράξενο και υπέροχο συνέβη σ’ εμένα. Το γεμάτο από ανθρώπους δωμάτιο εξαφανίστηκε. Οι μόνοι που παρέμεναν στον χώρο ήσαν ο Σέλνταν, η Μίριαμ κι εγώ. Σχηματίσαμε ένα ιερό τρίγωνο. Αποκαλύφθηκε ότι τους είχα γνωρίσει σε μια άλλη διάσταση – στην πραγματικότητα, είμαστε γαλαξιακά φιλαράκια. Οι λέξεις Αστρικό Σύστημα του Σείριου, DNA, υπερδιαστασιακό Φως, 5η διάσταση, όλες ενεργοποίησαν την κυτταρική μνήμη μου. Ένιωθα σαν να άνοιξε η κορυφή του κεφαλιού μου και με ένα χωνί από Φως χύθηκαν μέσα μου κώδικες ιερής γεωμετρίας. Η ιερή γεωμετρία που με κατέκλυσε, μου επανέφερε πληροφορίες, για τις οποίες προηγουμένως δεν είχα συνειδητή γνώση. Βρέθηκα σε μια μεταλλαγμένη κατάσταση της συνείδησης. Κάθε κύτταρο στο σώμα μου ήταν σε διέγερση. Ένιωσα φωτεινή. Οι καρδιές μας συνδέθηκαν και μπορούσα να αισθανθώ την πολύ θεϊκή, την περικλείουσα τα πάντα Αγάπη, που μοιραζόμασταν εμείς οι τρεις μεταξύ μας.

Όταν επέστρεψα σ’ αυτήν την πραγματικότητα, ήμουν σε μια κατάσταση ευφορίας. Δεν κατάλαβα τι ακριβώς μου συνέβη. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ! Ήμουν ζωντανή. Είχα την αίσθηση της πιο φυσικής, συγκινητικής εμπειρίας. Δεν ήμουν τρομαγμένη, ένιωθα αναζωογονημένη. Για μέρες μετά, ονειρευόμουν να πλημμυρίζω με ιερή γεωμετρία.

Στο δρόμο για το σπίτι μου, μόνη στο κόκκινο Ford Escort μου, χωρίς να ντρέπομαι ούρλιαζα σαν λύκος, καθώς η καρδιά μου φτερούγιζε σαν αετός. Από εκείνη την ημέρα και ύστερα δεν θα ήμουν ποτέ η ίδια. Κάτι ένδοξο είχε ξυπνήσει μέσα μου και βίωνα μια γεύση από Πατρίδα.

Το επόμενο πρωί τηλεφώνησα στην αδερφή μου για να της πω τα πάντα γύρω από την εξαιρετική εμπειρία μου. Ήθελα με πάθος να μοιραστώ όλα όσα έμαθα. Επιθυμούσα απεγνωσμένα την κάνω συμμέτοχο στη χαρά μου. Παρέμεινε σιωπηλή μέχρι να τελειώσω. «Τι λες, δεν είναι συναρπαστικό;» τη ρώτησα. Εκείνη απάντησε: «Ποια είσαι εσύ; Πώς γνωρίζεις όλες αυτές τις πληροφορίες;» Σας το είπα μόλις προ ολίγου. Προφανώς περίμενα να αφυπνιστεί και να αποδεχθεί αυτές τις πληροφορίες που εξάπτουν τη σκέψη με τον ίδιο ενθουσιασμό που το είχα κάνει εγώ. Προς τιμήν της αδελφής μου, έδειξε μεγάλο σεβασμό γι’ αυτές τις επαφές που άλλαξαν τη ζωή μου, αλλά εκείνη δεν ενστερνίστηκε τις πληροφορίες ως δική της αλήθεια. Χρειάστηκε να μάθω γρήγορα, ότι δεν είναι όλοι έτοιμοι για αυτές τις πληροφορίες και μερικές φορές είναι καλύτερα να διακρίνουμε με ποιον και πως θα τις μοιραστούμε.

Η επόμενη κλήση μου ήταν στη Μπάρμπαρα. Σίγουρα αυτή θα έριχνε λίγο φως στο τι μου συνέβη. Η απάντησή της ήταν συγχαρητήρια και πανηγυρισμός. Μου είπε ότι αυτό είναι ένα δώρο που πρέπει να τιμήσω και να μην αφήσω να αμφισβητηθεί ή να υποτιμηθεί με την κοινοποίησή του σε εκείνους που δεν μπορούν να καταλάβουν. Μου έδωσε οδηγία να διαλογίζομαι κάθε μέρα ζητώντας περισσότερη σαφήνεια. «Αυτό θα σε βοηθήσει να αφομοιώσεις την εμπειρία και τις πληροφορίες που η ιερή γεωμετρία ξύπνησε μέσα σου. Μάθε να εμπιστεύεσαι ό,τι σου λέει η καρδιά σου και θα συνεχίσεις να έχεις αυτό που φαίνεται σαν να βιώνεις ένα θαύμα, τη στιγμή που στην πραγματικότητα αυτό είναι πιο έγκυρο και πραγματικό από την ψευδαίσθηση, μέσα στην οποία βρισκόμαστε να ζούμε.»

Έτσι και έκανα. Άφησα τον εαυτό μου να απολαμβάνει τη χαρά της εμπειρίας. Αφέθηκα στην γνώση της καρδιάς μου και έδιωξα κάθε δισταγμό από το δύσπιστο μυαλό μου. Ήμουν μέσα στην ευδαιμονία και ήθελα αυτό να διαρκέσει για πάντα.

Περίπου ένα μήνα αργότερα, ακριβώς στις 4:00 το πρωί, με ξύπνησαν δύο πολύ ψηλά, χρυσά Όντα από Φως. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά μπορούσα με σαφήνεια να σχηματοποιήσω την ανθρώπινη μορφή τους, μολονότι εκείνοι εμφανίστηκαν σαν μια φαντασματική/αιθερική μάζα χρυσής ενέργειας. Παραδόξως αυτό έμοιαζε σαν το πιο φυσικό συμβάν, σαν να ήταν συνηθισμένο να με επισκέπτονται Άγγελοι στη μέση της νύχτας. Καθώς μου μιλούσαν, εγώ σκέφτηκα, «Δεν θα έπρεπε οι Άγγελοι να έχουν φτερά;» Επειδή εκείνοι είχαν τηλεπαθητικές ικανότητες, αμέσως απάντησαν, «Ω, θα ήθελες να έχουμε φτερά, εντάξει». Ως δια μαγείας εμφανίστηκαν φτερά. Ήμουν ενθουσιασμένη και σε κατάσταση δέους, επειδή γνώριζαν κάθε σκέψη που έκανα. Έξι μήνες αργότερα συνειδητοποίησα, ότι οι επισκέπτες μου δεν ήσαν πνευματικοί Άγγελοι, αλλά γαλαξιακοί Άγγελοι. Ήσαν οι γαλαξιακοί οδηγοί μου από το αστρικό σύστημα του Σείριου Β, στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός.

Πριν πάω για ύπνο εκείνο το βράδυ, διάβαζα την τριλογία «Εξερευνώντας την Ατλαντίδα», του Φρανκ Άλπερ, που πρόσφατα είχα προμηθευτεί. Οι Άγγελοι μου είπαν, ότι είχα διακόψει πολύ νωρίς την ανάγνωση: ήθελαν να συνεχίσω και θα επέστρεφαν όταν θα είχα ολοκληρώσει εκείνο που μου είχε ανατεθεί. Το επόμενο κεφάλαιο ήταν για τις ιέρειες και τους ιερείς της Ατλαντίδας. Αναφερόταν στο πώς θεράπευαν τον πλανήτη και τους ανθρώπους με κρυστάλλους. Η καρδιά μου αναρίγησε από τη χαρούμενη ενθύμηση ότι υπήρξα μια ιέρεια της θεραπείας στην Λεμουρία και αργότερα στην Ατλαντίδα.

Όταν οι Άγγελοι επέστρεψαν, επιβεβαίωσαν την ιδιότητα που είχα αναγνωρίσει, της υψηλής ιέρειας στον καιρό της Ατλαντίδας. Μιλήσαμε για τη δύναμη των κρυστάλλων. Μου ζήτησαν να ξαναπάω στο κατάστημα με τα είδη της Μεταφυσικής και να αγοράσω τον πρώτο κρύσταλλό μου. Είπαν ότι οι κρύσταλλοι θα ήσαν μόνο ένα προσωρινό εργαλείο για να εργαστώ. Σύντομα θα μάθαινα, ότι ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ο κρύσταλλος. Πριν αναχωρήσουν, μίλησαν προφητικά για τρία πράγματα: το πρώτο, δεν θα συνέχιζα να εργάζομαι ως υπάλληλος εταιρείας μετά την 1η Φεβρουαρίου. Δεύτερον, θα δαπανούσα τον επόμενο χρόνο για να θυμηθώ πώς θα γίνω μια ενεργειακή θεραπεύτρια. Και το τρίτο, θα έπρεπε να συνεχίσω με το πρόγραμμα, στο οποίο είχα εμπλακεί. Πρόγραμμα; Αλλά πριν προλάβω να ρωτήσω τι εννοούσαν με τη λέξη πρόγραμμα, εξαφανίστηκαν. Υπέθεσα ότι αναφέρονταν στην πώληση υπηρεσιών απελευθερωμένης τηλεφωνίας. Ναι, ήμουν κάποια που είχε ενταχθεί στον συρμό και εκπαίδευε ανθρώπους στην κατάχρηση που διέπρατταν εις βάρος του κοινού οι τρεις μεγάλες εταιρείες τηλεφωνίας, AT & T, Sprint και MCI,. Αλλά, όπως λένε, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Όλο αυτό το διάστημα, είχα ακόμα την δουλειά μου στην εταιρεία. Εργαζόμουν σε μια μεγάλη εταιρεία, στο τμήμα ανθρωπίνων πόρων. Ήμουν διαχειρίστρια του προγραμματισμού συνταξιοδοτήσεων της εταιρείας. Δυστυχώς, η εταιρεία αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα. Είχε οκτώ χιλιάδες εργαζόμενους και τους μείωνε σε τέσσερις χιλιάδες. Όλοι στο τμήμα μου ήξεραν, ότι με αυτή τη μεγάλη μείωση του αριθμού των εργαζομένων ένας από εμάς θα έπρεπε να θυσιαστεί. Φυσικά, το τμήμα μας είχε τον μεγαλύτερο φόρτο από ποτέ, επειδή ήμασταν υπεύθυνοι για την επεξεργασία των λογαριασμών συνταξιοδότησης των απολυθέντων εργαζομένων.

Μια ηλιόλουστη μέρα στα μέσα Νοεμβρίου η Ρόζμαρυ, η διευθύντριά μου, μπήκε στο γραφείο μου και έκλεισε την πόρτα. Λοιπόν, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει μόνο ένα πράγμα, ότι απολύομαι. Συνήθως, όταν ένας διευθυντής έρχεται να σου φέρει τα άσχημα νέα, ότι έχεις επιλεγεί να πάρεις μέρος στη σμίκρυνση, σου φέρνει ένα κουτί για να αδειάσεις το γραφείο σου από προσωπικά αντικείμενα και να αποδεσμεύσεις επί τόπου και εκείνη ακριβώς την ώρα κλειδιά, κονκάρδες κλπ., που ανήκουν στην εταιρεία. Στη συνέχεια, σε συνοδεύουν έξω από το κτίριο, για να μην επιστρέψεις ποτέ. Δεν είχε κουτί, αλλά έκλεισε την πόρτα. Γιατί ήρθε;

Η όψη της ήταν σοβαρή καθώς μου εξηγούσε, ότι ήταν μια δύσκολη απόφαση, αλλά εγώ ήμουν εκείνη στο τμήμα μας, που έπρεπε να αποχωρήσει από την εταιρεία. Ζήτησε συγγνώμη πολλές φορές. Μου πήρε κάθε δράμι αυτοσυγκράτησης που διέθετα για να μην πεταχτώ επάνω φωνάζοντας «ΓΙΟΥΠΥ! ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΕΙΧΑΝ ΔΙΚΙΟ» Χαμογέλασα και την καθησύχασα ότι ήταν εντάξει. Ότι θα ήμουν εντάξει.

Ήξερα ότι θα ήμουν εντάξει. Στο κάτω-κάτω, οι Άγγελοι μου είπαν ότι θα έφευγα. Όμως δεν είχαν πει την 1^η Φεβρουαρίου; Υπέθεσα ότι είχαν πέσει έξω στον χρόνο. Τότε άκουσα τη Ρόζμαρυ να λέει, «Αναγνωρίζουμε την αξία σου ως υπαλλήλου και σε εμπιστευόμαστε. Θα θέλαμε να μείνεις μέχρι τις 31 Ιανουαρίου. «ΝΑΙ! ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΕΙΧΑΝ ΔΙΚΙΟ. ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΓΑΖΟΜΟΥΝ ΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» Τώρα ήμουν ζαλισμένη από την έξαψη, καθώς συνέχιζα να παρηγορώ τη διευθύντριά μου. Μετά από λίγο, έκανε ένα βήμα πίσω και αναφώνησε, «Υποτίθεται ότι εγώ θα έπρεπε να παρηγορώ εσένα, αλλά εσύ είσαι εκείνη που παρηγορεί εμένα – γιατί;» Τι μπορούσα να πω; Δεν ήθελα να της πω ότι είχα δεχτεί την επίσκεψη Αγγέλων. Η Ρόζμαρυ συνέχισε να ρωτάει ακατάπαυστα γιατί, γιατί, γιατί ήμουν τόσο χαρούμενη; Τελικά της εξήγησα, ότι ήξερα πως ήμουν αυτός που θα φύγει, γιατί «στο όνειρό μου» οι Άγγελοι μου είχαν πει, ότι ήμουν αυτός που θα φύγει. Εκείνη κούνησε το κεφάλι νευρικά και γρήγορα έφυγε από το γραφείο μου. Ποτέ πια δεν ξαναμιλήσαμε γι’ αυτό.

Η εταιρεία μου ήταν ένας προοδευτικός, συνειδητός εργοδότης. Πρόσφεραν στους απολυόμενους υπαλλήλους τους ένα αξιοπρεπές πακέτο αποχώρησης. Σαν μέρος του δικού μου πακέτου, μου δόθηκε μια σειρά ψυχολογικών τεστ, για να με βοηθήσει να προσδιορίσω ποια επαγγέλματα θα μου ταίριαζαν καλύτερα. Για μεγάλη χαρά μου, τα αποτελέσματα δήλωναν, ότι θα μου ταίριαζε να γίνω δασκάλα, κατά προτίμηση μια πνευματική δασκάλα. Ήταν επιβεβαίωση ότι βρισκόμουν στον σωστό δρόμο. Μια άλλη παροχή που μου προσφέρθηκε, ήταν εκτεταμένα επιδόματα ανεργίας για όσο διάστημα θα έπαιρνα μαθήματα για να βελτιώσω τις δεξιότητές μου στους υπολογιστές. Εξαιρετικό! Τώρα θα μπορούσα να αφιερώσω όλο μου τον χρόνο στην πνευματική μάθησή μου. Όλα είχαν μαγικά συγχρονιστεί.